طراحی لباس، هنر تولید خلاقانه طرح‌های جدید لباس و زیورآلات است.
طراحان لباس، مخاطبان خود و همچنین موقعیت‌های متفاوتی که ممکن است مخاطبان در آن‌ها قرار بگیرند
را در نظر می‌گیرند و با استفاده از سبک‌ها، رنگ‌ها و مواد اولیه متفاوت، محصولی برای پوشیدن آن‌ها طراحی می‌کنند.
اگر طراح لباس مهارت‌هایی مثل خیاطی را بداند، این موضوع برایش مزیت حساب می‌شود،
اما برای طراحی لباس نباید لزوما خیاطی، برش یا الگو کاری بلد بود.
طراحی لباس، شغل پردرآمد
طراحی لباس، یکی از مشاغل پردرآمد این روزها است.
طراحان لباس، از تأثیرگذارترین افراد حاضر در صنعت مد و حتی جهان هستند.
تا حدی که بسیاری از برندهای شناخته شده و کلاس جهانی مد، توسط این افراد تأسیس شده اند و حتی نام آن‌ها را یدک می‌کشند.
به نام‌هایی مثل «جورجیو آرمانی» «هوگو باس» یا «دیور» توجه کنید.
تاریخچه طراحی لباس
اولین شخصی که تصمیم گرفت لباس‌های طراحی شده توسط خود را نام‌گذاری کند، «چارلز فردریک ورث» نام داشت.
او یک خیاط سرشناس انگلیسی بود که در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی در پاریس زندگی می‌کرد.
او مدتی بعد از این که لباس‌هایش را با برچسب نام خود عرضه کرد، متوجه شد که لزوماً نباید بنشیند تا مشتری به او بگوید چه لباسی می‌خواهد.
بلکه او می‌تواند با دید و خلاقیت خود لباسی طراحی و تولید کند و مشتری آن لباس را برای پوشیدن انتخاب کند.
آغاز به کار ورث، دیگر خیاط‌های پاریسی را هم بر آن داشت که بزازی‌های ساده‌ی خود را تبدیل به مزون کنند
و با استخدام کردن هنرمندان و نقاشان، طرح‌های متفاوت لباس را قبل از دوخته شدن به مشتری پیشنهاد دهند.
طراحی لباس در ایران
توجه به مد و فشن، هم زمان با سفر ایرانی‌ها به فرنگ و در زمان قاجار شکل گرفت.
سفر شاه و درباریان به کشورهای اروپایی و همچنین آغاز تحصیل ایرانیان در مدارس و دانشگاه‌های فرنگ،
موقعیتی برای آشنا شدن با سبک پوشش غربی برای ایرانیان فراهم آورد.
در دوران پهلوی، شبیه شدن مردم ایران به مردم غرب، به یک فرآیند اجباری تبدیل شد که در نتیجه‌ی آن
نه تنها مدل‌های لباس غربی، بلکه راه و روش طراحی لباس به سبک غربی هم به خیاط‌خانه‌های ایرانی راه پیدا کردند.
